Jedną z moich ulubionych funkcji w Excelu jest ADR.POŚR (z ang. INDIRECT). Daje ona bardzo szerokie pole manewru. Pozwala ona na tworzenie odwołań do zakresu poprzez tekst. Umożliwia tworzenie list zawężających dla sprawdzania poprawności. Parametryzacja Funkcją ADR.POŚR pozwala natomiast pobierać argumenty funkcji z zewnętrznych komórek.
Idea Parametryzacji
Parametryzacja funkcją ADR.POŚR oznacza, że możemy wpływać na wartości argumentów bez ingerencji w samą treść formuły. Wartości argumentów nie są wpisywane bezpośrednio do formuły lecz zawierają odwołania.
Co nam daje takie podejście do tematu? Przede wszystkim bardzo dużą elastyczność. W szybki sposób możemy sprawdzić, jak zmieni się wynik, jeśli zmieni się wartość komórek.
Formuła Do Pobierania Danych
Często można spotkać pliki, które zawierają formuły odwołujące się do innych plików.
Załóżmy, że posiadamy skoroszyt Historia sprzedaży 2011.xls. Znajduje się w nim zakładka Pierwszy kwartał, a tam tabelka z historią sprzedaży. Celem jest zsumowanie wszystkich kwot.
Wiele osób może się pokusić o zaznaczenie komórek, co w efekcie da nam taką formułę:
=SUMA('[Historia sprzedaży 2011.xls]Pierwszy kwartał’!$C$2:$C$9)
Taka formuła ma jedną wielką wadę – nie może być parametryzowana. Przestanie działać jeżeli użytkownik zmieni nazwę pliku lub arkusza.
Zamiast tego możemy utworzyć tabelkę pomocniczą
i zastosować taką formułę:
=SUMA(ADR.POŚR(„'[„&A2&”]”&B2&”’!”&C2))
Obie formuły zwracają taki sam wynik. Druga ma jednak sporą przewagę.
Zmieniając wartości w zakresie A2:C2 możemy odwołać się do dowolnego zakresu w dowolnym arkuszu w dowolnie otwartym pliku – bez ingerencji w treść formuły! Parametryzacja funkcją ADR.POŚR pozwala więc zostawić oryginalną formułę w spokoju.